عبادت هدف آفرينش ماست. كارهايى كه انجام مى دهيم، اگر براى رضاى خدا باشد، عبادت است. گرچه مانند سبك و كار، تحصيل علم، ازدواج و يا خدمت به مردم باشد. عبادت، غذاى روح است و بهترين غذا آن است كه جذب بدن شود و بهترين عبادت نيز آن است كه جذب روح شود، يعنى با نشاط و حضور قلب انجام گيرد. هنگامى كه روحيه عبادت و پرستش زنده مى ماند كه انسان در انجام آن ميانه رو باشد. قرآن در لابه‌لای آیات، ضعف انسان را به او گوشزد می‌کند و می‌گوید: ”تو هنگام تولّد هیچ نمی‌دانستی و هیچ آگاهی نداشتی، یکپارچه ضعف بودی، چنانکه پس از قدرت هم باز رو به ضعف می‌روی. تو هر لحظه مورد تهدید انواع خطرات هستی.“