کِتابٌ اَنزَلناهُ اِلَیکَ مُبارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا ایاتِه وَ لِیَتَذَکَّرَ اُولوُا الَالبابِ

کتابی مبارک و عظیم الشانست که بر تو نازل کردیم تا امت در آیاتش تفکر کنند و صاحبان مقام عقل متذکر حقایق آن شوند. (سوره ص آيه29)

قرآن کتابی پُر محتوا و مبارک است که علم و آگاهی به معارف و نکات آن راهی برای رسیدن به قُرب خداست و کسانی که در آیات قرآن تدبر داشته باشند .
تدبّر یعنی عمیق شدن در آیات و تلاش برای بدست آوردن مفهوم اصلی آیه ...!

بهتراست قبل از شروع بحث به اين آيه كه كنايه اي است از جانب خدا به انسان‌ها دقت كنيم:

أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا ﴿سوره محمد آيه ۲۴﴾ آيا آنها در قرآن تدبر نمي‏كنند؟ يا بر دلهايشان قفل نهاده شده است.

برای بدست آوردن مفهوم اصلی آیات شیوه هایی وجود دارد که از جمله آنها می توان به این شیوه اشاره کرد:

ای انسان وقت طلا نیست تو گرانبهاترینی

عمر فرصتی الهی است که به سرعت در حال سپری شدن است و هرگز قابل برگشت نیست و هیچ جایگزینی ندارد . فرصتی که به انسان عطا نشده، مگر برای ساخت آخرت چرا که دنیا خانه ی اصلی ما نیست، بلکه ما مسافری هستیم که پس از اقامتی کوتاه در دنیا به سوی مقصد اصلی خود یعنی لقای پروردگار حرکت می کنیم
( انا لله و انا الیه راجعون : ما به فرمان خدا آمده و به سوی او رجوع خواهیم کرد )
اما عمر برای کسانی که آن را در مسیر اطاعت و کمال بگذرانند ضامن خوشبختی و برای کسانی که آن را به بطالت و گناه بگذرانند حجتی برای عذاب خواهد بود پس پیش از آنکه عمر به سر آید باید شتاب کنیم و آن را در مسیر صحیحی مدیریت و خرج کنیم، چون این فرصت فقط یکبار در اختیار ما قرار داده شده و هرگز قابل تکرار نیست.
چنانچه امیر المؤمنین علی (ع) در این باره فرموده اند که عمر خود را در راه چیزی صرف کنید که برایتان باقی بماند زیرا عمر های رفته هرگز باز نمی گردد . ( نهج البلاغه )