آسمانی که چراغش همه شب می سوزد چشم هر رهگذری را به خودش می دوزد
همه شب می گوید:
که بخوانید خدواند مرا بسرایید توانمند مرا
بربایید شما پند مرا
آسمانی که پر از پروین است همه جا راز رخش رنگین است
پر از عطر شب نسرین است چلچراغش به زمین آذین است
همه شب می گوید:
که بخوانید خداوند مرا بسرایید تتوانمند مرا
بربايید کنون پند مرا