سر آغاز هر نام، نام خداست که بی نام او نامه یکسر خطاست
سیمای (بسم الله الرحمن الرحیم)
(بسم الله الرحمن الرحیم) تاج سوره هاست و سر آغاز تمام کتابهای آسمانی بوده و سر لوحه کارهمه ی پیامبران و معصومین بوده است و به فرموده ی حضرت رضا (ع) بسم الله به اسم اعظم الهی از سیاهی چشم به سفیدی آن نزدیکتر است.
کلامی که سخن خداوند با ما بندگان با آن شروع شده و به زبان آوردن آن در کارها نشانگر عشق ما به خدا و جهت گیری توحیدی ما و گام اول در مسیر بندگی و رمز بقاء و دوام کارهای ماست.
چرا که به فرموده ی خدای متعال هر چه رنگ خدایی داشته باشد باقی و هر چه رنگ خدایی نداشته باشد فانی است. (26 و 27 سوره ی الرحمن) همه چیز فانی است و ماندگار، خدایی است که صاحب جلال و عزمت است.
ذکر (بسم الله الرحمن الرحیم) بیانگر انگیزه ماست، یعنی خدایا هدفم در زندگی فقط تو هستی نه مردم، نه جلوه ها و نه هوس ها، یعنی خدایا من تو را فراموش نکرده ام و هر کارم را با نام تو آغاز می کنم و خود را بیمه می کنم و در پناه تو و به امید تو زندگی می کنم
ذکر (بسم الله الرحمن الرحیم) رمز خروج از تکبر و نشان بندگی و اظهار عجز و وابستگی به خداست.
حضرت امیر (ع) می فرمایند: (بسم الله الرحمن الرحیم) را فراموش نکنید حتی در کوچکترین کارهای زندگیتان چرا که (بسم الله الرحمن الرحیم) مایه رحمت خدا و برکت کارها و ترک آن موجب نافرمانی است. (کنزالعمال)