امام على عليه‌‏السلام: تو را سفارش می‌كنم به مداراى با مردم و احترام به علما و گذشت از لغزش برادران (دينى)؛ چرا كه سرور اولين و آخرين، تو را چنين ادب آموخته و فرموده است:

«گذشت كن از كسى كه به تو ظلم كرده، رابطه برقرار كن با كسى كه با تو قطع رابطه كرده و عطا كن به كسى كه از تو دريغ نموده است». اعلام الدين، ص 96

پرینت

جلسه سوم آذر 89 « معرفت حسيني »

on . Posted in جلسه های آذر 89

امتیاز کاربران
ضعیفعالی 

موضوع: معرفت حسيني

اهداف قيام امام حسين (ع)
1- عبادت «نماز»
2- اطاعت «پيروي از آنها»
3- امر به معروف و نهي از منكر

ذَلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ ﴿سوره حج آيه 32﴾
اين است [فرايض خدا] و هر كس شعاير خدا را بزرگ دارد در حقيقت آن [حاكى] از پاكى دلهاست (32)
از اين آيه مي توان نتيجه گرفت كه: خداوند از ما مي خواهد كه شعاير الهي (چيزهايي كه باعث زنده نگه داشتن دين است) را بزرگ و گرامي بداريم. بنابراين اين وظيفه ايست كه خداوند بر دوش ما نهاده و ما بايد امام حسين (ع) را كه براي خدا زيست و براي خدا و در راه زنده نگه داشتن دين خدا كشته شد را الگوي خود قرار داده و اين امر ميسر نمي شود ، مگر با شناخت و پيروي!

نكته: البته بايد اين نكته را متذكر شوم كه فقط شور حسيني در اين راه كفايت نمي كند ، بلكه بايد علاوه بر شور حسيني ، شعور نيز همراه آن باشد. يعني مصيبت بدون شناخت هيچ فايده اي ندارد!

 

آيا قيام امام حسين (ع) قيام الهي بود؟! 

قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا مَا بِصَاحِبِكُم مِّن جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَّكُم بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿سوره سباء آيه 46﴾
بگو من فقط به شما يك اندرز مى‏دهم كه دو به دو و به تنهايى براى خدا به پا خيزيد سپس بينديشيد كه رفيق شما هيچ گونه ديوانگى ندارد او شما را از عذاب سختى كه در پيش است جز هشداردهنده‏اى [بيش] نيست (46)

از اين آيه مي توان دريافت كه اولا بايد در راه خدا و در مقابل كفر بايد قيام كرد و ثانيا قيام در راه خداوند به كثرت نيرو نياز ندارد و تنها بايد براي رضاي خداوند باشد.

قيام امام حسين (ع) براي زنده نگاه داشتن دين خدا ، براي رضاي خدا و با هفتادو دو نفر به انجام رسيد!

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿سوره الصف آيه 10﴾
اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد آيا شما را بر تجارتى راه نمايم كه شما را از عذابى دردناك مى‏رهاند (10)

تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿سوره الصف آيه 11﴾
به خدا و فرستاده او بگرويد و در راه خدا با مال و جانتان جهاد كنيد اين [گذشت و فداكارى] اگر بدانيد براى شما بهتر است (11)

امام حسين (ع) براي رضاي خدا و براي اجراي دستور الهي كه در آيات بالا هم ملاحظه مي كنيد  با تمام وجودش قيام كرد وحتي طفل شير خوارش را در اين راه فدا كرد تا به ما بفهماند براي زنده نگه داشتن دين خدا تا رگ گردنش ايستادگي مي كند.

امام حسين (ع) در روز عاشورا فرمودند : كيست مرا ياري كند؟ اين مردم را به ياد خدا فرا خواندم ، اما خدا را بياد نياوردن و آنان را موعظه كردم اما پند نگرفتند. پس اينك جز كشتن من هدفي ندارند و ناچار شما مرا در بهشت ملاقات خواهيد كرد البته به شرط تقواي الهي كه شما را به آن نصيحت مي كنم.

حال دوستان عزيز از شما مي پرسم : آيا امام حسين (ع) و خانواده اش در اين راه كشته شدند تا اينكه ما تنها برايشان اشك بريزيم و برايشان ذكر مصيبت كنيم؟! جواب خير است ، آنها با قيام خود راه را به ما نشان دادند و از ما انتظار دارند علاوه بر اينكه محبتشان را در دل داريم آنها را بشناسيم و ادامه دهنده راهشان باشيم ، نه اينكه در سال ده روز را بنا به عادت بر سر و سينه بزنيم و  اصلا به اين فكر نكنيم كه حسين بيشتر از آب تشنه لبيك بود!

امام حسين (ع) در روز عاشورا و در ميان انبوه شمشيرها و نيزه ها نماز بپا داشت تا هدف از قيامش را به پيروانش برساند و به ما بفهماند كه حسين (ع) براي آب و براي خلافت كشته نشد، بلكه هدف از قيامش بپا داشتن پرچم الهي و ريشه كن كردن ظلم و ستم بود!

حال ما پيروانش كه در دل مي گوييم: كاش بوديم در كربلا ياري ات مي كرديم، آيا واقعا در زمان خودمان ادامه دهنده راهش هستيم؟! يا اينكه فقط از حسين (ع) زخمهاي تنش را مي شناسيم؟!

بياييد اگر آب نمي آوريم لااقل آب در آسياب دشمن نريزيم!!

امام حسين (ع) با قيامش پيروانش را به سوي خدا و به بپا داشتن نماز دعوت كرد ، اين بود تنها دليل قيامش.

حال ما كه از او دم مي زنيم و به هنگام شنيدن نامش منقلب مي شويم چند نفر را كه نماز نمي خواندند نماز خوان كرده ايم ، يا بلعكس چند نماز خوان را بي نماز كرده ايم؟!!

به خداوندي خدا ياري كردن امام حسين (ع) تنها گريه بر او خاندانش نيست ، ذكر مصيبت خوب است ولي مصيبت بدون شناخت ذره اي ارزش ندارد.

قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿سوره فرقان آيه 57﴾
بگو بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم جز اينكه هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد (57)

خداوند در اين آيه خطاب به رسول اكرم (ص) مي فرمايد: به امت بگو اجر من همين بس كه هر كه مي خواهد از پي من به خدا برسد.

بنا براين مي توان نتيجه گرفت كه امام حسين(ع) از ما جز پيرويش را نمي خواهد ، بايد با ادامه دادن راه حسين (ع) قيام او را تا قيامت زنده نگهداريم و به آنچه دستور داده عمل كنيم و از آنچه كه نهي كرده است دوري بجوييم كه سخنان امام حسين (ع) دستورات الهي است.

نتيجه: امام حسين (ع) خودش و اهل بيتش را براي بپا داشتن نماز و در را خدا فدا كرد ، بنابراين اگر نماز و ديگر دستورات الهي را در زندگيمان كمرنگ كنيم نه تنها از امام حسين (ع) پيروي نكرده ايم بلكه خونش را نيز پايمال كرده ايم.

 

براي درك بهتر مفاهيم ذكر شده حتما فايل صوتي (كم حجم) اين جلسه را گوش كنيد...


خدايا به ما همتي عطا فرما تا از پيروان واقعي امام حسين (ع) باشيم
آمين يا رب العالمين

 

آياتي كه در طول هفته بايد مطالعه كنيم (با توجه به موضوع جلسه)
پنجشنبه: سوره الصف آيات 8 تا 14 (صفحه 795)
جمعه: سوره الحديد آيات 25 تا 29 (صفحه 777)
شنبه: سوره الكهف آيات 101 تا 110 (صفحه 429)
يكشنبه: سوره الحجر آيات 85 تا 99 (صفحه 375)
دوشنبه: سوره النساء آيات 117 تا 126 (صفحه 135)
سه شنبه: سوره السباء آيات 43 تا 54 (صفحه 614)
چهارشنبه: سوره النساء آيات 134 تا 140 (صفحه 138)
ثواب قرائت هديه نثار روح مطهر امام حسين (ع)



مطالب مرتبط

این مطلب را در شبکه های اجتماعی با دیگران به اشتراک بگذارید

اضافه کردن نظر

لطفا نظرات خود را براساس رعایت احترام منتشر نمایید.


کد امنیتی
تازه سازی

ورود