اولين جلسه تير 90 «ايمان به عالم غيب»
موضوع: ايمان به عالم غيب
بزرگترين آزمايش انسانها ايمان به خداست، يعني اعتماد به خداوند. پشت پرده دنيا قيامتي هست، بهشت و جهنمي هست، آيا من(خدا) را باور داري؟ درصورتي كه جهنم و بهشت را ببينيم و بعد ايمان به عالم غيب بياوريم به چشم خود ايمان آورده ايم نه به خداوند!
إِنَّ السَّاعَةَ ءاَتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَى ﴿ سوره ۲۰: طه آيه ۱۵﴾ رستاخيز بطور قطع خواهد آمد من ميخواهم آن را پنهان كنم تا هر كس در برابر سعي و كوشش خود جزا ببيند.
ميفرمايد ميدانيد چرا آن را (عالم غيب و قيامت) پنهان كردم، تا اينكه معلوم شود چه كسي به من اعتماد ميكند و ايمان مي آورد. سوال پيش ميايد كه وقتي چيزي را ما نديده ايم چطور به آن ايمان بياوريم؟! فرق انسان و حيوانات عقلي است كه به انسان داده شده، انسان ميبايست با كمك عقل خود علامت ها را مشاهده و واقعيت معاد را كنكاش كند.
وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ ﴿ سوره ۳۶: يس آيه ۳۳﴾ زمين مرده براي آنها آيتي است، ما آنرا زنده كرديم، و دانه هائي از آن خارج ساختيم، و آنها از آن ميخورند.
نشان ميدهد كه بهاري است كه همه مرده ها را از خاك بيرون ميكشيم و نام آن معاد است...
وَآيَةٌ لَّهُمْ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ ﴿۳۷﴾ و نشانهاى [ديگر] براى آنها شب است كه روز را [مانند پوست] از آن برمىكنيم و بناگاه آنان در تاريكى فرو مىروند
تمام هستي به ما ميگويد هر رفتي برگشت دارد... خورشيد هر روز ميرود و برميگردد (طلوع و غروب) زمستان رفتو برگشت دارد بهار پاييز تابستان.. ميوه اي كه از درخت كنده ميشود مجددا سال بعد برميگردد..
وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿۳۸﴾ و خورشيد (نيز براي آنها آيتي است) كه پيوسته به سوي قرارگاهش در حركت است، اين تقدير خداوند قادر و دانا است.
ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ ﴿سوره ۲۳: المؤمنون آيه ۱۴﴾ سپس نطفه را به صورت علقه (خون بسته) و علقه را به صورت مضغه (چيزي شبيه گوشت جويده) و مضغه را به صورت استخوانهائي در آورديم، از آن پس آن را آفرينش تازهاي ايجاد كرديم، بزرگ است خدائي كه بهترين خلق كنندگان است!
واقعا از خود نميپرسيم كه چرا اين سيستم پيچيده خلق شده؟ آيا واقعا ما بي دليل و بيخود خلق شده ايم؟!!
أَفَعَيِينَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِّنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ ﴿ سوره ۵۰: ق آيه ۱۵﴾ آيا ما از آفرينش نخستين عاجز مانديم (كه قادر بر آفرينش رستاخيز نباشيم) ولي آنها (با اين همه دلائل روشن) باز در آفرينش جديد ترديد دارند.
اگر قرار بود كه ما عالم غيب را ببينيم ديگر بحث اعتماد پايان ميافت و ما با عقل خود به خداوند اعتماد نكرده بوديم و ارزشي پيدا نميكرديم... بحث اين نبوده كه ما خداوند را قبول كنيم و مهر تاييد بزنيم تاييد ما چه ارزشي در برابر خدا دارد، مساله اعتماد ما و ايمان به خداست كه باعث ارزش و اعتبار ما ميشود...
الم ﴿۱﴾ الف لام ميم
ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ ﴿۲﴾ اين كتاب با عظمتي است كه شك در آن راه ندارد، و مايه هدايت پرهيزكاران است.
الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ ﴿۳﴾ (پرهيزكاران) آنها هستند كه به غيب (آنچه از حس پوشيده و پنهان است) ايمان ميآورند، و نماز را بر پا ميدارند و از تمام نعمتها و مواهبي كه به آنها روزي دادهايم انفاق ميكنند.
خداوند ايمان به غيب را زودتر از معاد يادآور شده، و درصورتي كه شيطان در ذهن ما باور به عالم غيب را كم كند، باقي مراحل را از دست ما در آورده...
وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَّا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿ سوره ۴۵: الجاثية آيه ۲۵﴾
و هنگامي كه آيات روشن ما بر آنها خوانده ميشود دليلي در برابر آن ندارند جز اينكه ميگويند اگر راست ميگوئيد پدران ما را زنده كنيد و بياوريد (تا گواهي دهند!)
وَقَالُواْ لَوْلا أُنزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ وَلَوْ أَنزَلْنَا مَلَكًا لَّقُضِيَ الأمْرُ ثُمَّ لاَ يُنظَرُونَ ﴿ سوره ۶: الأنعام آيه ۸﴾
گفتند چرا فرشتهاي بر او نازل نشده (تا او را در دعوت مردم به سوي خدا همراهي كند) ولي اگر فرشتهاي بفرستيم (و موضوع جنبه حسي و شهود پيدا كند) كار تمام ميشود (و اگر مخالفت كنند) ديگر به آنها مهلت داده نخواهد شد (و همگي هلاك ميگردند).
ايمان ما موقعي ارزش دارد كه با عقل ايمان بياوريم، درصورتي كه شهودي شويم و بخواهيم بچشم ببينيم مهلت ما پايان ميابد
هندسه عمل از حواريون:
إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿ سوره ۵: المائدة آيه ۱۱۲﴾ در آن هنگام كه حواريون گفتند: اي عيسي بن مريم آيا پروردگار تو ميتواند مائدهاي از آسمان نازل كند؟ او (در پاسخ) گفت از خدا بپرهيزيد اگر با ايمان هستيد!
قَالُواْ نُرِيدُ أَن نَّأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ ﴿۱۱۳﴾ گفتند (ما نظر سوئي نداريم) ميخواهيم از آن بخوريم و دلهاي ما (به رسالت تو) مطمئن گردد و بدانيم به ما راست گفتهاي و بر آن گواه باشيم.
قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِّنكَ وَارْزُقْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ ﴿۱۱۴﴾ عيسي عرض كرد: خداوندا، پروردگارا! مائدهاي از آسمان بر ما بفرست تا عيدي. براي اول و آخر ما باشد و نشانهاي از تو، و به ما روزي ده، تو بهترين روزي دهندگاني.
آنها در كنار پيامبر خدا از او پرسيدند آيا خداي تو ميتواند مائده اي از آسمان نازل كند؟! در كنار پيامبر خداوند بودند اما شيطان براي آنها شبهه ايجاد كرده بود، خداوند مقتدر و قادر آيا ناتوني داشته.. يا اينكه آنها شهودي شده بودند.. ؟! در ادامه پاسخ خداوند:
قَالَ اللّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ فَمَن يَكْفُرْ بَعْدُ مِنكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لاَّ أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ ﴿۱۱۵﴾ خداوند (دعاي او را مستجاب كرد و) گفت من آنرا بر شما نازل ميكنم ولي هر كس از شما بعد از آن كافر گردد (و راه انكار پويد) او را چنان مجازاتي ميكنم كه احدي از جهانيان را نكرده باشم!
درصورتي كه خداوند آيتي به ما نشان دهد و ما آن را ناديده بگيريم...
وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿ سوره ۶: الأنعام آيه ۷﴾ و اگر نامهاي بر روي صفحهاي بر آنها نازل كنيم و (علاوه بر ديدن) آن را با دستهاي خود لمس كنند باز كافران ميگويند اين چيزي جز يك سحر آشكار نيست!
انساني كه شهودي شود و از عقل خود استفاده نكند...
آيات 6 تا 9 سوره الانفطار
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿۶﴾ اي انسان چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور ساخته؟!
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿۷﴾ همان خدايي كه تو را آفريد و منظم ساخت.
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ ﴿۸﴾ و در هر صورتي ميخواست تو را تركيب نمود
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿۹﴾ آنچنان كه شما ميپنداريد نيست، بلكه شما روز جزا را منكريد.
كسي كه ايمان به آخرت داشته باشد خود را براي آن روز آماده ميكند... يقين به معاد شهوت ها را ميراند ريشه هاي غفلت را ميكند و دل انسان را به وعده هاي الهي اميدوار ميكند...
حضرت محمد (ص): آدمي آنگونه كه زندگي كرده ميميرد و همانگونه كه مرده برانگيخته ميشود.
رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ
(رسخان در علم، ميگويند:) پروردگارا! دلهايمان را، بعد از آنكه ما را هدايت كردي، (از راه حق) منحرف مگردان! و از سوي خود، رحمتي بر ما ببخش، زيرا تو بخشايشگرى!
این مطلب را در شبکه های اجتماعی با دیگران به اشتراک بگذارید
