ماه رجب فرصتی برای پاک شدن
ماه رجب فرصتی است که خداوند رحمان برای بخشش گناهان به بندگان خود داده است.

از رسول خدا روایت است که ماه رجب، ماه رحمت خدا و ماه استغفار امت من است، زیرا که رحمت خداوند در این ماه بر امت من بسیار ریخته می شود، پس به درگاه خدا توبه و استغفار کنید.

در حدیث قدسی می خوانیم : فضائل الاشهر

خداوند می فرماید: من این ماه را وسیله ی ارتباط بین خود و بندگانم قرار دادهام، پس هر کس به آن چنگ زند به من می رسد ...
در این ماه من همنشین کسی هستم که با من همنشین باشد و آمرزنده ام کسی را که از من طلب آمرزش کند. هر کس مرا در این ماه بخواند پاسخ مثبت دهم و هر کس از من چیزی بخواهد به او عطا کنم و هر کس از من هدایت جوید، هدایتش کنم.

احاديث نبوى صلى الله عليه و آله : ينابيع المودّة 3/281

روايات پيامبر صلى الله عليه و آله درباره امامان پس از حضرت بسيار است و در آنها كه برخى در كتب اهل سنّت هم آمده است، به مناقب و فضايل يكايك ايشان اشاره رفته و برخى از حالات و مشخصات آنان ياد شده است. از جمله به اين حديث توجه فرماييد: ابن عبّاس گويد: فردى يهودى به نام نعثل نزد پيامبر اكرم آمد و از آن جناب خواست كه جانشين خود را معرّفى فرمايد و چنين گفت: هر پيامبرى جانشينى داشت، رسول ما موسى بن عمران، يوشع بن نون را به جانشينى برگزيد، جانشين شما كيست؟ حضرت فرمود: جانشين من على بن ابى طالب است، سپس دو سبط من، حسن و حسين، آن گاه نه امام كه از تبار حسين هستند. نعثل از پيامبر صلى الله عليه و آله خواست كه آنان را نام ببرد. حضرت فرمود: پس از حسين فرزندش على ، پس از على فرزندش محمّد، پس از او فرزندش جعفر، سپس فرزندش موسى ، آن گاه فرزندش على ( يعنى امام رضا )، سپس فرزندش محمّد، آن گاه فرزندش على ، پس از او فرزندش حسن و در پايان فرزندش حجّت خدا، محمد مهدى ... اينها دوازه تن هستند... خوشا آنان كه اين كسان را دوست بدارند و از آنان پيروى كنند و بدا بر آنان كه بر ايشان خشم آورند و به مخالفت با آنان بپردازند... خرسند باد آن كه به هدايت ايشان چنگ زند!

یکی از ابزارهای شیطان برای محو ایمان و ایجاد تفرقه بین انسانها شایعه پراکنی و تهمت زدن است، زیرا این عمل زشت سبب خشم خداوند و بر هم خوردن اعتماد در اجتماع می شود. زبان تنها عضوی است که در طول عمر انسان از حرف زدن نه درد می گیرد و نه خسته می شود شکل و اندازه ی آن کوچک اما جُرم و گناه آن بزرگ است.
چـه بسیار کافرانی که با گفتن یک جمله (شهادت به یگانگی خدا) مسلمانی پاک می شوند و چه بسیارند مسلمانانی که با به زبان آوردن شایعات بی اساس و تهمت به گناه آلوده می شوند، زیرا خداوند در قرآن کریم به انسان هشدار می دهد که پذیرش آنچه بر سر زبانهاست بدون تحقیق و یقین در نزد او نه تنها محکوم است بلکه گناه کبیره نیز محسوب می شود.
ضمن اینکه شایعه پراکنی و تهمت به دیگران بر اساس گفته ها و گمان ها علاوه بر عذاب آخرت در دنیا نیز کیفر دارد و چه بسا سرچشمه ی برخی از عذاب های دنیوی که نصیب ما می شود ریختن آبروی دیگران بر اساس حدس و گمان باشد.
نتیجه اینکه باور کردن حدس و گمان ها، قضاوت های بدون علم و دلیل، نقل شنیده های بی اساس و شایعات در نزد پروردگار گناه کبیره محسوب می شود و ممنوع است.
یادمان باشد که حفظ آبرو در اسلام مورد توجه است و مؤمنان در برابر آبروی یک فرد مسئولند.

بزرگی و عظمت مخصوص خداست، چرا که خداوند جامع کمالات است، و کسی که تمام کمالات را داراست، سزاوار تسبیح همه هستی است، در قرآن کریم 8 بار فرمان به توکل ، 8 بار فرمان به استغفار، 5 بار فرمان به عبادت و 2 بار فرمان به تکبیر آمده ولی فرمان به تسبیح 16 مرتبه تکرار شده است، که این موضوع نشانه اهمیت و جایگاه بالای تسبیح میباشد. اما تسبیح خداوند کنار فواید بیشماری که دارد نوعی تشکر از خداوند نیز محسوب میشود و در ضمن تسبیح خدا وسیله نجات انسان از بحران ها و سختی هاست.

خداوند در قرآن کریم درباره حضرت یونس (ع) میفرماید: اگر تسبیح گو نبود برای همیشه در شکم ماهی ماندگار بود (صافات آیه 143)

و در سوره انبیاء آیه 88میفرماید: وکذالک ننجی المؤمنین ما مؤمنانی که اینگونه به یاد ما باشند نجات خواهیم داد.
یعنی تسبیح خداوند دفع کننده ی بلا و غضب الهی ست، پس هر کس تسبیح خداوند را با شوق و معرفت و آگاهی بگوید از مشکلات و گرفتاری ها نجات می یابد.

در حدیثی از حضرت رسول اکرم (ص) می خوانیم: ارزش تسبیح خدا به حدی بالاست که هنگامی که انسان سبحان الله می گوید، تمام فرشتگان برای او دعا می کنند و درود می فرستند.

نکته مهم اینکه: خداوند در قرآن پیرامون اهمیت تسبیح به نکته مهمی اشاره می کند و می فرماید آنچه که در آسمانها و زمین است برای خداوند تسبیح می گوید.
یعنی نه تنها انسان بلکه تمام عالم هستی به تسبیح خداوند مشغول هستند...

هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید            بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه