خداوند با داستان حضرت آدم بما اين موضوع را مي‌رساند كه در صورتي هر يك از حدود الهي را ناديده بگيريم از نعمت رانده ميشويم و گناه و حدودي كه در اين موضوع انتخاب شده بعلت فرهنگ غلط و عدم شناخت درست از تاثير عظيم آن، در جامعه ي ما بسيار شايع است.
وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ كُلُواْ مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُواْ حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ ﴿سوره انعام آيه ۱۴۱﴾ .....از ميوه آن به هنگامي كه به ثمر مينشيند بخوريد و حق آن را به هنگام درو بپردازيد، اسراف نكنيد كه خداوند مسرفين را دوست نميدارد.
به معني كلمات بيشتر دقت كنيم. بدانيم كه گوينده خداست و مخاطب تك به تك ما هستيم. اگر اسراف ميكنيم بايد بدانيم كه خدا بما گفته كه دوستمان ندارد و دوستي خدا دوستي كوچكي نيست كه از آن بشود گذشت!
إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا ﴿سوره الاسراء آيه ۲۷﴾ چرا كه اسرافكاران برادران شيطانهايند و شيطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است