موضوع: تفكر در نهضت حسيني
اهداف قيام امام حسين (ع)
1. عبادت
2. امر به معروف و نهي از منكر
3. اطاعت
4. موقعيت شناسي در كارها(امام حسين(ع) زماني و براي امري قيام كرد كه خونش پايمال نشود)
5. توحيد
6. اخلاق
7. خضوع و خشوع در برابر خداوند (امام حسين (ع) با وجود آن بزرگي و مقامش نزد خداوند در دعاي عرفه از خدا مي خواهد كه او را از آتش دور كند )
8. شكر گذاري در برابر نعمتهاي خداوند

موضوع: روش عبادت

وَقَالَ مُوسَى إِن تَكْفُرُواْ أَنتُمْ وَمَن فِي الأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿سوره ابراهيم آيه 8﴾
و موسى گفت اگر شما و هر كه در روى زمين است همگى كافر شويد بى‏گمان خدا بى‏نياز ستوده[صفات] است (8)

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿سوره ذاريات آيه 56﴾
و جن و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند (56)

در آيه اول خداوند مي فرمايد: اگر همه شما به من كافر شويد خداوند بي نياز و ستوده است اما در آيه دوم خداوند مي فرمايد: ما جن و انس را جز براي عبادت نيافريديم!

حال شايد اين سوال پيش بياييد كه خداوند كه بي نياز است پس چرا هدف از آفرينش جن و انس را عبادت و پرستش خود بر مي شمرد؟!

جواب اين سوال اين است: اين گياه است كه براي رشد به نور آفتاب نياز دارد و اين ما هستيم كه براي بهرمند شدن از نور خورشيد خانه هايمان روبه آفتاب مي سازيم . از اين مطلب مي خواهم اين را برسانم كه دراينجا خورشيد نيست كه نيازمند ماست،بلكه ما هستيم كه نيازمند نور خورشيديم! بنابراين اگر خدا هدف از آفرينش جن و انس را عبادت مي شمرد دال بر آن نيست كه نيازمند ماست بلكه عبادت را راهي براي رشد و نمو ما قرار داده است.

اين نكته را نيز بايد متذكر شوم كه هيچگاه خالق نيازمند مخلوق نيست ، بلكه اين مخلوق است كه نيازمند خالق است تا او را هدايت كند و آيه زير اين مطلب را تصديق مي كند.

موضوع: گناهان کبیره

برای پیشرفت و سعادت خداوند میانبری برای بندگان قرار داده و آن، ترک گناهانی که به عنوان گناهان کبیره معروف هستند:

إِن تَجْتَنِبُواْ كَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُم مُّدْخَلًا كَرِيمًا ﴿آیه۳۱ سوره النساء﴾

اگر از گناهان بزرگي كه از آن نهي شده‏ايد اجتناب كنيد گناهان كوچك شما را مي‏پوشانيم و در جايگاه خوبي شما را وارد مي‏سازيم.

موضوع: گناهان كبيره (ترك صله رحم)

الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَلاَ يِنقُضُونَ الْمِيثَاقَ ﴿سوره رعد آيه 20﴾
همانان كه به پيمان خدا وفادارند و عهد [او] را نمى‏شكنند (20)

وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الحِسَابِ ﴿ سوره رعد آيه 21﴾
و آنان كه آنچه را خدا به پيوستنش فرمان داده مى‏پيوندند و از پروردگارشان مى‏ترسند و از سختى حساب بيم دارند (21)

وَالَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ أُوْلَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿ سوره رعد آيه 25﴾
و كسانى كه پيمان خدا را پس از بستن آن مى‏شكنند و آنچه را خدا به پيوستن آن فرمان داده مى‏گسلند و در زمين فساد مى‏كنند بر ايشان لعنت است و بد فرجامى آن سراى ايشان راست (25)

ابتدا بايد اين نكته را متذكر شوم كه هر بار دستوري از دستورات خداوند را مي خوانيم و يا مي شنويم در واقع با خداوند پيماني بسته ايم و بعد از آن هرگز نبايد آن دستور را زير پا بگذاريم ، زيرا در اين حالت پيمان خود را با خدا شكسته ايم و طبق آيات قرآن لعنت خداوند شامل حالمان شده و از دوزخيان خواهيم بود و لازمه پذيرفتن اين مطالب اين است كه خداوند دروغ نمي گويد و به هر چه وعده داده است عمل مي كند!
خداوند در آيات بالا مي فرمايد: هر كس دستورات مرا زير پا بگذارد و پيمان بشكند مورد لعن خدا خواهد بود و دوزخ بر او واجب خواهد شد.