شيوه قبض روح و اهميت درك آن

خداوند در قرآن کریم لحظه ی جان دادن انسانها را توصیف و ترسیم می کند ،چون ریشه ی بسیاری از انحرافات و لغزشها و غفلت از یاد مرگ و حسابرسی آخرت است و یاد مرگ انسان را به فکر و توجه وادار می کند.

الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ ﴿سوره بقره آيه ۳﴾ (پرهيزكاران) آنها هستند كه به غيب (آنچه از حس پوشيده و پنهان است) ايمان مي‏آورند، و نماز را بر پا مي‏دارند و از تمام نعمتها و مواهبي كه به آنها روزي دادهايم انفاق مي‏كنند.

توجه به عمر محدود دنیا و اینکه او برای کار دیگری پا به این دنیا گذاشته ( خدا پرستی و بندگی ، نه خوردن و خوابیدن و ارضا ء غریزه ! )

براي صحبت درباره نحوه ي قبض روح ابتدا بايد علت ايمان به غيب را متوجه شويم. و مراحل قبل از خلقت انسان در اين دنيا را بررسي كنيم.

بدترين نوع فقر، فقر فرهنگي است. فقر فرهنگي يعني خالي بودن قوه ي عقل و فهم. يكي از فقرهاي فرهنگي را مورد بررسي قرار ميدهيم. آيا ميدانيد علت نزول قرآن چيست؟

الَر كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ﴿سوره ي ابراهيم آيه ۱﴾ الر - اين كتابي است كه بر تو نازل كرديم تا مردم را از تاريكيهاي (شرك و ظلم و طغيان) به سوي روشنائي (ايمان و عدل و صلح) به فرمان پروردگارشان درآوري، به سوي راه خداوند عزيز و حميد.

فلسفه ي نزول قرآن نجات مردم از ظلمت هاست. نجات از سياهي ها و تفكرات غلط تا هدايت شوند بسمت نور و بصيرت بسمت پروردگارشان. خداوند كلمه تاريكي را بصورت جمع آورده به اين معني كه كج راه بسيار است اما نور فقط كلمات خداست. استفاده ي صحيح از اين كلمات رو چگونه انجام ميدهيد. بايد عمقي با اين كتاب حركت كرد و نه سطحي يا جوي. بكمك راهكارهاي خدا يكي از تاريكي هاي بزرگ را انتخاب ميكنيم و از هندسه مرد طلايي قضاوت كه خداوند در قرآن آورده استفاده ميكنيم:

خداوند با داستان حضرت آدم بما اين موضوع را مي‌رساند كه در صورتي هر يك از حدود الهي را ناديده بگيريم از نعمت رانده ميشويم و گناه و حدودي كه در اين موضوع انتخاب شده بعلت فرهنگ غلط و عدم شناخت درست از تاثير عظيم آن، در جامعه ي ما بسيار شايع است.

وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ كُلُواْ مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُواْ حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ ﴿سوره انعام آيه ۱۴۱﴾ .....از ميوه آن به هنگامي كه به ثمر مي‏نشيند بخوريد و حق آن را به هنگام درو بپردازيد، اسراف نكنيد كه خداوند مسرفين را دوست نمي‏دارد.

به معني كلمات بيشتر دقت كنيم. بدانيم كه گوينده خداست و مخاطب تك به تك ما هستيم. اگر اسراف ميكنيم بايد بدانيم كه خدا بما گفته كه دوستمان ندارد و دوستي خدا دوستي كوچكي نيست كه از آن بشود گذشت!

إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا ﴿سوره الاسراء آيه ۲۷﴾ چرا كه اسرافكاران برادران شيطانهايند و شيطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است

ببينيم كه مصداق مسرف چه كسي است و آيا ميتوان به ما گفت برادر شيطان يا نه!

علت اينكه خداوند برخي را هدايت و برخي را گمراه مي‌كند چيست؟

وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَبُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ مَن يَشَإِ اللّهُ يُضْلِلْهُ وَمَن يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿سوره انعام آيه ۳۹﴾ آنها كه آيات ما را تكذيب كردند كر و لال در تاريكي ها قرار دارند، هر كس را خدا بخواهد (و مستحق باشد) گمراه مي‏كند و هر كس را بخواهد (و شايسته بيند) بر راه راست قرار خواهد داد.

خدا در آيه فوق چه منظوري را ميخواهد بما برساند؟ منظور از تكذيب آيات كفر نيست. منظور بي توجهي است و مرحله كفر مرحله نهايي تكذيب است.

سوال: آيا خداوند در اين كار زور و جبر بكار برده؟ هركس را كه خدا دلش بخواد هدايت كند و هركس رو كه دلش نخواد هدايت نكند! اين بي عدالتي نيست؟